ความทรงจำ
"My memo"
กาลครั้งหนึ่ง ณ โรงเรียนช้างกลางประชานุกูล ฉันได้เริ่มเข้าเรียนที่โรงเรียนนี้ ตอนม. 4 ความประทับใจของฉันที่ได้เรียนโรงเรียนแห่งนี้มันมีอะไรมากมายหลายอย่างที่ฉันไม่เคยพบไม่เคยเจอ เเต่ ได้มาเจอที่โรงเรียนเเห่งนี้ คือความอบอุ่นเหมือนเป็นบ้านหลังที่สอง ได้เจออาจารย์ที่ใจดี คือ อาจารย์ รังสิยา รักเหมือนเเม่เลยเเหละกับคนนี้เวลามีปัญหาก็มาปรึกษาท่านได้ทุกเรื่องเเละอาจารย์ศิราณีที่ใจดีที่สุด
ในโรงเรียนเเห่งนี้ใช่ว่าจะมีเรื่องดีอย่างเดียว เรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นกับฉันก็เยอะ เเต่อย่างว่าทุกอย่างย่อมเป็นบทเรียนที่สวยงามสำหรับฉัน ฉันคิดว่ามันเป็นแบบนั้น ช่างมันมาฟังเรื่องดีๆของฉันดีกว่า เรื่องมีอยู่ว่า......
ฉันเข้ามาในโรงเรียนแห่งนี้ก็ได้รับหน้าที่เป็นหัวหน้าห้อง ตอนม.4
อย่างว่าเเหละเราเป็นเด็กดีล่ะมั้ง55555 เข้ามาเรียนใหม่ๆก็ได้เพื่อนเป็นศิษย์เก่าของที่นี้ ถือได้ว่าอยู่กับเจ้าถิ่น5555 เธอมีชื่อว่า...ศิริขวัญหรือ ออยมี่มันเป็นเพื่อนที่ดีเเต่บางที่ก็ไม่เหมือนเพื่อนเพราะเวลาเราทำอไรผิดนิดๆหน่อยๆเนี้ยด่ายาวอย่างกับหางว่าวเลยจ้าาาายอมใจเเม่นางคนนี้จริง ต่อมาก็มีเพื่อนสนิทเพิ่มมาอีกคนเธอมีชื่อว่า.... วิลาสินีหรือฉายาของเธอ "น้องควย" เป็นผู้หญิงที่ไม่ใช่ผู้หญิงเพราะเธอมีความเป็นผู้ชายในตัวสูงมาก เเรกๆอะไรก็เข้ากันไม่ได้สักเท่าไรหรอกน่ะ เเต่พอนานเข้าอะไรๆมันก็ดี เวลาที่เราอยู่ด้วยจะชอบแกล้งกันแบบเเรงๆหยอกกันแรงๆเเต่ก็โกรธกันไม่ลงหรอกเพราะเรารักกันน...มั้ง55555 เราอยู่ด้วยกันด้วยความเข้าใจช่วยกันเรียนค่อยตักเตือนในทุกสิ่งทุกอย่าง..... จนทุกวันนี้เราก็ยังอยู้พร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งสามคน
ไม่รู้จะบอกยังไงอ่ะ......รักน้ะสองเเม่นาง
ก็เป็นความทรงจำที่ดีสำหรับครีมที่ได้มาเรียนในโรงเรียนเเห่งนี้ ความผูกพันเยอะเเยะมากมายได้เกิดขึ้นในที่เเห่งนี้
ขอบคุณ ช.ป.ขอบคุณทุกอย่างที่ทำให้เราได้เจอกัน
"ขอบคุณสวงสวรรค์ ให้เราได้เจอกัน ขอบคุณคนบนนั้น ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ ขอบคุณทุกเรื่องราว ต้นเหตุที่ในวันนี้ ฉันนั้นได้เจอ เธอสุดที่รัก"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น